دوست قرآنی میگوید:یکی از سؤال هایی که ذهن دانشمندان رو به خودش مشغول کرده اینه که :
« آیا جهان دائما در حال گسترش و بزرگ شدنه یا نه ثابته و یا در حال کوچک شدنه؟ »
اون جوابی که خالق این جهان و صاحبش به این سؤال میده اینه:
« و آسمان را با دستهاى قدرت (خویش) بنا نهادیم و به یقین ما گسترشدهنده ی آن هستیم.»
« وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ »[۱]
از این آیه همون طور که مفسرین هم اشاره می کنند معلوم میشه که جهان هستی دائم در حال گسترشه.
البته چون احتمالات دیگه ای هم در مورد معنای آیه دادند شاید نتونم به طور قطع و یقین این نظر رو به قرآن نسبت بدیم اما به گفته ی خیلی از مفسرین همین معنایی که گفتم منظور آیه است.
اما نظریات علمی ای که در این زمینه مطرح شده:
( ضمن این که قبلا هم گفتم به هیچ وجه قصد تطبیق ندارم چرا که قرآن محکم و ثابت و تغییر ناپذیره ولی نظریات علمی همیشه احتمال باطل شدنش هست.)
الف: جهان در حال انقباض است:
پروفسور «هاوکینگ» در این باره می گوید:
« بعضی مانند نیوتون می خواستند به این نتیجه برسند که به علت نیروی گرانشی موجود در بین کرات باعث می شود که جهان رو به انقباض برود.»
ب: جهان در حال گسترش است:
تجزیه ی نور ستارگان مطلبی بود که باعث شد بسیاری از دانشمندان این نظریه را مطرح کنند که سیاره ها و کرات در حال دور شدن از ما هستند و در نتیجه جهان در حال گسترش است.
«سلیفر» (متولد ۱۸۷۵ م) مدیر رصد خانه «لاول» اولین بار این مطلب را مطرح کرد و در سال ۱۹۱۲ کشف کرد که ستارگان در حال دور شدن از ما هستند.
نظریه ی گسترش علاوه بر این که با ظاهر قرآن تناسب دارد، امروزه نظریه ی مطرح بین دانشمندان است.[۲]