اسلام، مقام و ارزش نیّت پاک را به قدری بالا برده است به نحوی که تصمیم جدی یک فرد حتی اگر منجر به عمل نشود به جای آن عمل پذیرفته می شود و وی به پاداش آن عملی که نکرده ولی در نیّت به آن معتقد است می رسد.
امام علی(] پس از پيروزى در جنگ بصره - به یکی از یارانش در حالی که می گفت:دوست داشتم برادرم با ما بود و{این پیروزی را}مى ديد- فرمودند:
«آيا فكر و دل برادرت با ما بود؟ وی گفت: آرى. امام (ع) فرمودند: پس او هم در اين جنگ با ما بود، بلكه با ما در اين نبرد شريكند.»[1]
در جایی دیگر امیرمؤمنان می فرمایند:
«اگر مردم به هنگام نزول بلاها، و گرفته شدن نعمتها، با درستى نيّت در پيشگاه خدا زارى كنند، و با قلبهاى پر از محبّت از خداوند درخواست عفو نمايند، آنچه از دستشان رفته باز خواهد گشت، و هر گونه فسادى اصلاح خواهد شد.» [2]